Soms vlieg je door het leven. Alles gaat makkelijk. Maar dan, na een paar jaar aan het werk, verandert er iets en dat zorgt voor stress. Maar het kan ook iets in je privéleven zijn. Gewoon iets, waardoor je op een gegeven moment niet meer precies weet hoe je nou verder moet. En minstens zo belangrijk: hoe je nu verder wilt.
Worstelen
“En dan is het belangrijk dat je het gesprek zoekt”, zegt Mats Bartels. De drieëntwintigjarige is persoonlijk begeleider in de gehandicaptenzorg, op een Hoofddorpse locatie van Ons Tweede Thuis. Hem overkwam vorig jaar zoiets. Hij worstelde met vragen en verloor het plezier in zijn werk. Na een gesprek met de locatiemanager kwam hij terecht bij een jobcoach van Spaarne Werkt. Met haar ging hij het inmiddels afgeronde coachingstraject ‘duurzame inzetbaarheid’ in.
Overstap
Maar denk niet dat een gesprek met Mats een moeilijke of sombere exercitie is. Helemaal niet. Hij is dolenthousiast over zijn werk. Tenminste, over de meeste aspecten daarvan. Dus laten we daarmee beginnen. “Ik ben ooit als bijbaantje begonnen in de gehandicaptenzorg. Ik studeerde nog, maar merkte dat ik college volgen minder belangrijk vond dan de diensten in de zorg. Toen heb ik de overstap gemaakt.”
Persoonlijk begeleider
Als persoonlijk begeleider is Mats, samen met een collega, verantwoordelijk voor het reilen en zeilen in een wooneenheid met negen bewoners. “’s Ochtends zorgen we dat iedereen opstaat, zich wast, ontbijt en op tijd naar de dagbesteding gaat. Daarna is het tijd voor administratie en het verzorgen van medische of juridische zaken voor de bewoners. Vervolgens gaan we koken, samen eten en uiteindelijk rond negen uur, half tien brengen we iedereen naar bed.”
Het leukste aan zijn werk vindt Mats het persoonlijke contact. “Ik had vorige zomer vier weken vrij. Toen wilde ik halverwege echt even facetimen met de groep. Het is gewoon het beste beroep ter wereld. Als het puur gaat om het zorgen voor mensen dan.”
Werkdruk
Op de woning waar Mats werkt, zijn veel wisselingen van personeel. “Dat kunnen mensen zich misschien niet goed voorstellen, maar als er steeds wisselende medewerkers zijn, zorgt dat voor ongelofelijk veel onrust op de groep. Dat maakt ons werk veel zwaarder.”
Als oplossing draaide Mats daarom een tijdje extra diensten. Maar dat is niet vol te houden. “Daar ben ik mee opgehouden. Het is natuurlijk heel goed dat we nog steeds voldoende mensen vinden om de groepen te begeleiden, maar je bent dan wel steeds mensen aan het inwerken. Als je voor het eerst bij de groep bent dan ken je de gewoontes niet. En die zijn juist voor onze doelgroep ongelofelijk belangrijk om voor een soepele dag te zorgen.”
In gesprek gaan
De groeiende werkdruk, het gevoel niet zeker meer te weten of de zorgsector nog wel de juiste voor hem was en veranderingen in zijn privésituatie zorgden ervoor dat Mats ruim een jaar geleden wat minder goed in zijn vel kwam te zitten. “Het was de beroemde emmer die aan het overlopen was. Ik vond het niet makkelijk om daarover te gaan praten. Maar ben ontzettend blij dat ik het wel heb gedaan. Mijn locatiemanager bracht me in contact met Margriet Kuiper van Spaarne Werkt.”
Om de zoveel weken had Mats daarna een gesprek met haar. “Dan kon ik met haar sparren. Het was zo fijn om er gewoon over te kunnen praten, om dingen op een rijtje te kunnen zetten. Soms zelfs letterlijk door ze op te schrijven. Het heeft me echt ontzettend geholpen om mezelf beter te begrijpen, te weten wat ik goed kan en wat ik wil. Ik sta er nu beter voor dan een jaar geleden.”
Oplossing is niet ver weg
Mats wil zijn verhaal graag delen omdat er volgens hem meer mensen zijn, ook van zijn leeftijd, die een beetje vastlopen. “Een oplossing is niet ver weg. Dat heb ik gemerkt. Margriet heeft mij een zetje in de goede richting gegeven. Of eigenlijk moet ik zeggen: ze heeft me geholpen mezelf een zetje in de goede richting te geven. Daar ben ik dankbaar voor. En dat gun ik iedereen.”
Mats Bartels (23) Persoonlijk begeleider bij Ons Tweede Thuis
